Bozkırı severim, Kavaklarını bozkırın Söğütlerini bir de Su başında bitmiş Nazlı nazlı salınışını rüzgârda Yalnızlığını bazen Tek ağacını ıssızlığının ortasında Terk edilmiş Belki de terk etmişliğini Cesaretini, Kışına, gecesine direnişini O tek ağacın Ve ıssızlığı bölüşünü Gecede baykuş sesi gibi Bozkırı severim Dağılmadan, yıkılmadan Durmayı öğretir.