İkinci Meşrutiyet döneminin tanınan yazarlarından Ahmed Reşad’ın 1911 yılında Arşak Garoyan Matbaasında basılan bu “unutulmuş” romanı, ilk kez Latin harfleriyle okuyucuyla buluşuyor. Ahmed Reşad, bu eserinde, eşini kaybedip dul kalan Melâhat’ın trajik hikâyesini realist bir üslupla kaleme alır. Romanda Beyoğlu’ndaki sefahat dünyasının, aile yapısı üzerinde yarattığı zararlı etkileri, iffetli bir Osmanlı kadını olan Melâhat’ın sefaya düşkün ve ahlaksız bir erkek tarafından nasıl kandırıldığını ve aldatılma sonucu nasıl felakete sürüklendiği anlatılır. Dönemin İstanbul yaşamından moda eğilimlerine, düşünce dünyasından dünya görüşüne kadar pek çok konuda ilginç bilgiler sunan bu roman, İkinci Meşrutiyet dönemi Türk romanı araştırmacıları için çarpıcı bilgiler sunmaktadır.