Karanlık ZihinlerAdım Ruby.Hepinizden farklıyım.Aklınızın derinliklerinde gezinebilir,anılarınızı hiç yaşamamışsınız gibi silebilirim.Henüz on yaşındayken Thurmond’daki bu rehabilitasyon kampına gönderildim.Hem de kendi ailem tarafından…Burada her adımımız izleniyor, nefes alış verişlerimiz bile.Yalnız değilim. Maviler… Yeşiller… Turuncular…Sarılar ve Kırmızılar… Karanlık Zihinler…Ve yaşamak için saklanmak zorunda kalanlarVe kaçanlar…Buz KapanıTuruncu… Lider… Roo…Herkes farklı bir şekilde sesleniyor bana.Oysa bir tek ben gerçekte ne olduğumu biliyorum: Bir canavar.Ve şimdi beni bekleyen zorlu bir görev var:Virüsün kaynağını açık eden çok gizli bir bilgiye ulaşmak…Ve bu… Bir zamanlar bana nefesim kadar yakın olan birinin ellerinde…Şimdi bir tercih yapmak zorundayım.Ya kalbimi özgür bırakacak ya dakaranlık zihinleri aydınlığakavuşturacağım…Ateş Çemberirtık lider benim.Bütün bir neslin kaderi benim ellerimde.Kuzeye, tutsak olmuş binlerce çocuğu özgürlüğe kavuşturmaya gidiyorum.Zihnimi bir silah olarak kullanmaktan başka çarem yok.Kaybedecek zamanım yok. Hata yapma lüksüm yok.Çünkü tek bir hata, tüm dünyayı yakıp kavuracak olan bir yangının fitilini ateşleyebilir.Özgürlük nefesim kadar yakınken bana, biliyorum:Bunun geri dönüşü yok!Karanlığın İçinden(Ara Kitaplar)Bir yol uzanıyor önümüzde.Acıyla ve öfkeyle sarıp sarmalanmış, etrafı dikenli tellerle örülmüş bir yol bu.Kayıplarla ve gözyaşlarıyla dolu…Ama çok ileride, yolun sonunda belli belirsiz parıldayan titrek bir ışık var.Sönmeye yüz tutmuş olsa da hayatın bizim için hazırladığısonu yeniden yazmamız için direniyor.Biliyorum, karanlığı deliyor bu yol.Biliyorum, karanlık zihinler aydınlığa kavuşuyor.“Bu kitap, distopya okuyucuları için bir baş ucu kitabı olacaktır.”– School Library Journal“Bir solukta okuyacağınız Karanlık Zihinler’in sürükleyici anlatımı,kalbinizi durduracak bir finalle son buluyor.”– Publishers Weekly“Bracken’ın bu sürükleyici ve tüyler ürpertici distopyası hafızalarınıza kazınacak.”—Kirkus ReviewsKaranlık Miras – Karanlık Zihinler 4Yaşamak istiyorsan ölümü göze al!Ben Suzume KimuraAilem tarafından terk edildim. Beni öldürmeye çalışan rehabilitasyon kampından kaçtım. Avcıları, askerleri, kazaları, baskınları, ölümü… hepsini atlattım.Defalarca susmayı seçtim ve nihayet bu sessizliğin sonuna vardım. Şimdi mücadele zamanı!Belki iyi değilim ama yeterince güçlüyüm.Çünkü biz karanlık mirası alanlarız ancak gölgelerde nasıl büyüdüğümüzü ve kendi ışığımızı yaratabildiğimizi kimse bilmiyor.Fakat öğrenmelerine çok az kaldı!