Peygamberimizin her atasının alnında yıldız gibi parlayan bir nur vardı. Bu nur Âdem’den (a.s.) oğullarına geçmişti. Bu nur peygamberimiz kimin sulbünden gelecekse o kişinin alnında parlar, babadan oğula geçerdi. Bu nur atadan ataya geçe, geçe nihayet Peygamberimizin babası Hz Abdullah’a kadar geldi, ondan da peygamberimize geçti. O nefs yönünden de, soy yönünden de insanların en hayırlısıdır. O hayırlıların içinden gelen en hayırlıdır. O Allah’ın (c.c.) resulü, kulu ve habibidir. O peygamberlerin sonuncusudur. O Âdem (a.s.) ruh ve ceset arasındayken Ümmül-kitap’ta Abdullah ve Hatemülenbiya idi. O atası İbrahim’in (a.s.) duasıdır. O İsa’nın (a.s.) kavmine müjdelediği peygamberdir. O annesine rüyasında müjdelenendir. O Allah’ın (c.c.) Âlemlere İnen Rahmetidir. O’nun yüzü suyu hürmetine kâinatlar yaratılmıştır.