“Yabancı bir yere ilk defa inip, hiç lüzumsuz, manasız bir his duymadan, toprağa -varsa- bir battaniye atıp yıldız seyretmeden, memleket, sevgili, ıvır zıvır düşünmeden uyumak… Belki böyle şey, iyi insanlara nasip oluyor. Belki biz, zayıf, karışık, kötü insanlar, yabancı bir yerde ağlamaklı oluyoruz.” Kalemini balıkçı kahvehanelerinden Adalar’a, İstanbul’un arka sokaklarından deniz kenarlarına uzanan hikâyelerde gezdirir Sait Faik. “Yazmasam deli olacaktım” der, yazmaz, âdeta yaşar. Sıradan sesleri ahenkli ezgilere dönüştürür metinlerinde; kaleminin kapısı daima insana ve doğaya açılır. 1970’lerde “Sait Faik Külliyatı”nı yayımlamaya başlayarak geniş kitlelere ulaşmasına aracılık etmekten gurur duyduğumuz Sait Faik’in eserlerini orijinal metne sadık kalarak yeniden sunuyoruz.