İnsanlığın kendi eserlerinin enkazı altında yaşamaya mahkûm olduğu bu çağda, Elizabeth M. DeLoughrey içerisinde bulunduğumuz küresel krizin köklerini sömürge topraklarının geçmişinde arıyor. Antroposen çağının karakteristiğini yükselen deniz seviyelerinden nükleer radyasyona, yığılarak biriken atıklardan türlerin yok oluşuna dek uzanan geniş bir yelpazede tarif eden Antroposen Alegorileri; yerli ve postkolonyal halkların sömürgecilik ve insan kaynaklı iklim değişiminin etkileriyle nasıl edebiyat aracılığıyla mücadele ettiğinin izini sürüyor ve postkolonyal adaletsizliklerin günümüzün çevresel felaketleriyle nasıl iç içe geçtiğini, yıkımın estetiği ve anlatı biçimleri üzerinden çarpıcı bir biçimde gözler önüne seriyor. Yerel deneyimlerle küresel sistemler arasındaki uçurumları “alegori” kavramı üzerinden kurduğu köprülerle geçmeye çalışan yazar, gezegenimizin çok katmanlı ve karanlık tarihinin dehlizlerinde bir umut ışığı bulmaya çalışıyor.