Türkiye’de 2000’li yıllar ile birlikte kendisini göstermeye başlayan tersine iç göç olgusu akademik yazında tartışılan önemli konular arasındadır. Uygulamada da tersine iç göç olgusunu gerçekleşebilir, görünür ve de sürdürülebilir hale getirmek gün geçtikçe daha önemli hale gelmektedir. Geçmişte gerçekleşen yoğun iç göçlerin hem göç veren yerler hem de göç alan yerler açısından doğurmuş olduğu sorunları ortadan kaldırabilmek ve boşalan kırsal alanları tekrar canlandırabilmek adına birçok politika hayata geçirilmiş ve hayata geçirilmeye devam etmektedir. Bu çalışmada öncelikle tersine iç göç olgusunun Türkiye’deki durumu ele alınmış ve bu bağlamda yoğun göçlere maruz kalan İstanbul iline geçmişte göç etmiş bireylerin tersine göçe ilişkin eğilimleri ortaya konmaya çalışılmıştır. Bu amaçla hazırlanan bu çalışma sonucunda Türkiye’de daha yeni yeni belirgin hale gelmeye ve fark edilmeye başlanan geri dönüş göçlerinin önündeki engeller tespit edilmiştir. Söz konusu geriye göçlerin bir başka ifadeyle tersine iç göçlerin sürdürülebilir hale gelmesi için de bunların belirleyicileri ortaya konulmuş ve buna ilişkin sorunlara çözüm önerileri geliştirilmiştir.