Bir akşam yatağında sohbet ederken benden evimizin bahçesini anlatmamı istedi. Ona uzun uzun bahçeyi anlattım. Yorgun gözleriyle bana bakıp elimi tuttu ve bahçeye bolca sardunya dikmemi söyledi. Elini öptüm ve “Tabii dikerim,” dedim. Ben hayatımda en güzel sakız sardunyayı onun balkonunda görmüştüm ancak o en çok nergis çiçeğini severdi. *** Benim malım mülküm yok. Sizlere çok güzel şeyler bırakmak isterdim. Maalesef size bırakabileceğim tek miras, içimi döktüğüm defterim. Bunu okuyun, üzülmeyin ama ders çıkarın. Hepinizi kucaklar, hasretle öperim. Anneniz Sevim DEMİR…