İlk ebeveynlerimizin başına gelen en büyük nimet, yanlış yaptıktan sonra cennetten kovulmalarıydı. Âdem ve Havva, o kusursuz dünyada çalışmak zorunda kalmadan veya yabani otların asla bürümediği o mükemmel bahçede en ufak bir uğraş göstermeden yaşayıp gidebilirlerdi. Ancak günah işler işlemez başlarına gelen en iyi şey çalışmak zorunda kalacakları bir yere gönderilmek oldu. Bir adam için yapacak hiçbir şeyinin olmamasının ne kadar yıpratıcı bir şey olduğunu biliyoruz. Seksenine basan ihtiyar Ashbel Green’e çalışmaya neden devam ettiği sorulduğunda, ” bunu yaramazlıktan uzak durmak için yapıyorum ” demiştir. Baştan çok parası olan bir adamın hiç şansı olmadığını görürüz. Eğer bin zengin ve onurlu adam tanıyorsanız bunların dokuz yüz doksan dokuzu başlangıçta gayretle çalışmak zorunda kalmıştır.Ey çocuklarına bırakacak kadar büyük serveti olduğunu söyleyen erkek ve kadınlar! Zenginliğin tıpkı akbabalar, şahinler, kartallar gibi kanatlanıp uçabildigini hâlâ öğrenemediniz mi?