“…Kalemini asa yaptı, az gitti uz gitti, dere tepe düz gitti… Peşine düştüğü, binlerce yıllık bir mirastı. O’ndan önce hiç kimse kalkışmamıştı bu işe. Acaba O başaracak mıydı, kendisi de emin değildi. Ama çocuklarımıza borcu olduğunu düşündü. Onlar, başka kültürlerle büyüyorlardı. “Bekleyin beni!” dedi… Adları bile unutulmaya terk edilen Kafkasyalı Ahıskalılar’ı, Nogaylar’ı, Karaylar’ı, Kumuklar’ı aradı, onların masallarını yazdı. Çağımızın masal dedesi, seyyahı, Evliya Çelebisi Yücel Feyzioğlu’ydu. Ömrünü verdiği seyahatlerden ışıl ışıl döndü. Heybesi masallarla doluydu… Yazdıklarının hem bize hem de dünya kültür mirasına ait olduğunu biliyordu…”