Kan damlalarıyla yüzdü ruhumuz, İki mevsim uyudu benliğimiz, Yoktan bizi varedince yaradan, Takılı kaldı dünyaya nefsimiz. Çok ölüm gördük yürekleri burkan, Çok ölü gömdük belimizi burkan, Vahşi dağların yorgun çobanıydık, Susuz damakla vuslatı aradık.