Meğer söylenecek ne çok şey vardı Fakat artık benim ne gücüm Ne de takatim kaldı Yaktığın o liman Benim tek sığındığım sığınağımdı O saklı liman şimdi Külleriyle duruyor uzaklarda Sen çıkardığın o yangınla Gidiyorsun varmak istediğin yere Çaresizce yangına bakan gözlerim ve ben Yanıyoruz yavaş yavaş Ellerim hissizleşiyor Kulaklarıma çıtırtı sesiyle birlikte Ağlama sesleri geliyor İlk önce anlamıyorum Bu içli içli ağlayan da kim? Sonra anlıyorum En başından beri Ağlayan ve yanan Benmişim meğer