Büyük çaplı kültürel değişim ve dönüşümlerin yaşandığı 1920’lerin İstanbul’unda, sayıları günden güne azalan eski kuşaktan zevata dair hatıraları kayda geçirmek amacıyla birçok kişinin defter-i meşâhir tuttuğu bilinir… Süheyl Ünver de eğitiminin yanı sıra sanatçı kişiliğinin ve şahsiyetinin oluştuğu aynı yıllarda birçok konuda defterler tutarken, defter-i meşâhire de birkaç kez teşebbüs etmiştir. Süleymaniye Kütüphanesi’ndeki arşivinde beş defter tespit ettik; ilk dört defter 1918-1922 yılları arasında, Süheyl Hoca’nın 20’li yaşlarının ve kariyerinin ilk yıllarında tuttuğu defterler. Beşinci ve son defterde ise 1948’de 50 yaşında ve kariyerinin zirvesinde olan Süheyl Ünver, bu kez çevresinde görüştüğü, ahbaplık ettiği 100 kişinin sadece imzalarını toplamıştır.