Küllî bir Osmanlı alimi olan Babanzâde Ahmed Naîm, çok yönlü entelektüel birikimini hadis metodolojisi ve yorumuna yansıtmakla temayüz etmiş bir şahsiyettir. Metodoloji ve yorum, bir ilmî disiplinin tekâmül göstergeleridir ve birbirleriyle yakından ilişkilidirler. Bu alanlarda kalem oynatmak büyük bir vukufiyet ve ehliyet gerektirir. Zira bir metnin nasıl anlaşılması ve yorumlanması gerektiğine dair esasları ortaya koymaya çalışan metodoloji, yorumun da zeminini oluşturması hasebiyle bir disiplinin akademik standartlarını ifade eder. Bu alana yapılan her katkı; bilgiyi üretme, yorumlama ve güncelleme adına zikre değer bir çabadır. Buhârî muhtasarı Tecrîd-i Sarîh tercümesine yazdığı mukaddime ile hadis ilmine önemli bir metodolojik katkı sunan Ahmed Naîm, aynı zamanda felsefeden psikolojiye, edebiyattan filolojiye geniş bir yelpazedeki birikimini bu esere yansıtarak disiplinler arası çalışmaların nitelikli eser üretmede ne kadar önemli olduğuna dair en dikkat çekici örneklerden birini teşkil etmiştir.