Düşer içimize asırların acısı, dayanması imkânsızdır, derindir sızısı. Bütün bedenlerimiz parçalanır şarapnellerin tesiriyle, gözlerimizin feri yok olup gider yaşlar içinde. Ak düşer saçlarımızın her bir teline. Ve kibrit suyu dökülür bütün güzelliklerin köküne. Ne yazarsan yaz, ne söylersen söyle, hepsi nafile… Hep bekliyoruz hüzünle, dilencilerin sadaka beklediği gibi duvar diplerinde! ‘‘Gelemem’’ dedi! Sebebi nedir diye sormaya vakit kalmadan rüyalarımız tükendi!