Mavi bir günde başladım yazmaya, Yazmasaydım nefesim hissiz, Kelimelerim kederli ve alacaklı kalırdı bu hayatta. Kelimelerimin çoğu bir vapurda Martılara simit oldu neşeyle, Bir kısmı topal bir martı kardeşin acısına yoldaş, Bazen konamayan bir martının Özgürlüğünü dilerken buldum kendimi, “Konmaktır asıl özgürlük!” derken. Mevsimlerin dönüşümünü izledim, Ağzım ve kalbim açık zamanlarda, Şaşkınlıkla ve aşkla. Kalbimde taşıdım sevdiğimi, Adadan adaya ve ana karaya… Vapur beni şifahaneme teslim edip Devam edince yoluna, Benden geçti bir sürü insan yolcu, … Bazen satır satır, bazen dize dize Yazdım. Tüm bencilliğimle, “Aşk Olsun” diye. Satırlarıma, yoluma, yolculuğuma Ve kendi hikâyenize hoş geldiniz.