MS 5. yüzyılda Platon Akademisinin “halefi” unvanını elde etmiş, geç dönem Yeni-Platonculuğun önemli temsilcisi Proklos’un Platon’un eserlerine yazdığı şerhler ve Yeni-Platoncu derlemeler felsefe tarihinde önemli bir konuma sahiptir. Nitekim Proklos, kendisine kadar gelen antik mirası sistemleştirmiş; özgün yorumlarıyla kendisinden sonraki Hıristiyan ve İslam düşüncesini etkilemiştir. Proklos’un Âlemin Ezelîliği Üzerine adlı eseri, hem felsefenin hem de teolojinin temel sorunlarından birini ele alarak âlemin bir başlangıcı ve sonu olmadığı tezini mantıksal açıdan güçlü ve zengin içerikli on sekiz delille ispatlamaya girişmektedir. Bu bakımdan eser, Yeni-Platoncu felsefenin merkezinde olduğu kadar paganlarla Hıristiyanlar arasındaki tartışmanın da merkezinde durur.