şiirin yeri yok artık kızlara gül verilmediği gibi bükülemeyen elin sıkılmadığı gibi kahvenin hatırının beş dakikaya indiği gibi akıl verenin aptallarca yuhalandığı gibi romanların hikaye sanıldığı tiyatroların maskaralık felsefenin faso fiso sükutun boyun eğme ibadetin birilerine bağlı olmasının istendiği gibi şiir anlatır ve düşündürürken duygularımızı demlendirirken hayatı ilahilere bağlamak gibi ey güzel şairim yolla şiirlerini yeri gönlümde ruhumda dilimde elimde bir çiçek gibi sunacağım yeryüzüne açsın isterim orman gibi hür ve renkli ey şairim ben kaleminin ucundayım her yazdığın beni anlatır beni anlamayanlara bir kör tapınak vereceğim silgimi silerek bitireceğim