“Yol arkadaşına güvenirsen yolun yarısını yürüdün demektir. Yorulduğun an sırtına uzanan o el, ya da pati işte…” “Ve dostlar aynı eylül akşamının serinliğini birlikte hissetmiyorlarsa, sıcağa kaçanın dostluğundan şüphe et!” O sabah kendisini parkta terkedilmiş olarak buldu kedi Pokus. Yalnızlıktan umuda uzanan bir yolculukta, yolunun kimlerle kesişeceğini henüz o da bilmiyordu. Ardıç ağacının altında bekliyordu.