Onunla, Dünya Kadınlar Günü etkinliğinde karşılaşmıştım. Çok yavaş adımlarla yürüyordu. İnsanlar şen şakrak eğlenip gülerken o ise çok sessizdi. Ben ise hafta boyu yaşadığım yorgunluğumu, bir köşeye çekilmiş doğanın etrafına cömertçe saçtığı güzelliği seyrederek atmaya çalışıyordum. Bir sesle irkildim. Dönüp baktım gülümseyen güzel ela gözleriyle karşılaştım. Yavaş ve sessiz adımlarla gelip yanıma oturdu. O anda burnuma yoğun, güzel bir gül kokusu yayıldı. İçimden gayri ihtiyari şu sözler geçti: “Kadın ne güzel koktu.” Büyülenmiştim. Beynimi ve bütün duyularımı esir alan o anlarda başka bir hikmet gizliydi. İşte bu onun hikayesidir.