Kendimi de diğer insanları da gökyüzüne benzetirim. Başımızı kaldırıp gökyüzüne bakınca bazı vakitler mavinin yerini gri, güneşin yerini bulut alabilir. İnsan da öyle değil midir? Duygu durumu ve ruh hâli sürekli değişir. Sevinir, kahkahalarla güler, hıçkıra hıçkıra ağlar, hüzünlenir, dertlenir, bir bakarsınız türkü söyler. İnsanı ve hayatı anlama, anlatma ve anlaşılma çabam, bu satırlarda hayat buldu. Okurken kendinizden bir şeyler bulmanız ümidiyle… Şiirle kalın.