“Ben ruhumu arkada bıraktım” Sırtımı bahçendeki huş ağacına yasladım Mantomun düğmeleri açık, nemli rüzgâr göğsümü selâmlıyor ve saçlarımı Ben bir reyhan annesiyim estikçe kokusu savrulan Konuş, susma konuş Söyle bir yaranın gölgesinde herkesin kendine ağladığını. Kırlangıçotu Çobançantası Açamadığım attarlar kapısı Söyle dünya geçecek mi?