Dünya döndükçe az, döndükçe beyazUyandım ve azalan sulara buladım aklımıEy doğusu bir avuç insanın, ey avucumda büyüyen şefkatBu uzun rüyayı kim ki taşlardan oyup yerleştirdiyse içimeBir kuzgun salınsın ve dağılsın ince bileğinde bir haberÖlmeye yatıyorum n’olur gelKan çektim yüzüme biraz