Bir devir kapandığında kendi yiğitlerini yitirmişti Osmanoğlu…Devletleri için can siperane ve kelle koltukta bir ömür geçirenler, serdengeçtiler.Orta Asya’dan, Gazne’den, Selçuk’tan miras kalan bir teşkilatın o günkü erleriydi onlar…Dilekleri, Osmanlı tebaasının huzuru; amaçları, uçlarda fütüvvet yolunu açmaktı.Onlar, devletin görmeyen gözü; işitmeyen kulağıydı.Bildiğimiz tek gerçek: onlar isimsiz kahramanlardı.Bu hikaye, akıncıların hususi bir kolu olan serdengeçtilerin hikayesidir. Bu hikaye, Osmanlının unutulmuş has evlatlarının hikayesidir.Onlar Türk-İslam davası için sırlandılar. Sırlandıkça da amansız bir coğrafyada çetin bir savaş verdiler. Hakk’a yürüdüklerinde kimdiler, kimdendiler; bilinmedi.Yegane emelimiz; Türk evladının onları anmaları, andıkça minnet duymalarıdır. İsimsiz kahramanların ruhu, şad ola.