Tunus, Cezayir ve Trablusgarp eyaletlerinin oluşturduğu Garp Ocakları, Osmanlı İmparatorluğu’nun Akdeniz’deki deniz egemenliği mücadelesinde önemli rol oynamıştır. On yedinci yüzyılda Osmanlı İmparatorluğu’nun Akdeniz’de mutlak hâkimiyetinin başlamasıyla birlikte Garp Ocakları denizcilerinin faaliyetleri de artmıştır. Avrupa ülkeleri, Akdeniz’de ticaret gemilerinin emniyet ve güvenliğini sağlamak için Osmanlı İmparatorluğu ile barış yapma çabası içine girmişlerdir. Bunun sonucunda da ticaretlerini korumak ve ticari ayrıcalıklar elde etmek maksadıyla barış ve dostluk, seyrüsefer ve ticaret antlaşmaları yapmışlardır. Denizlerde egemen olmak isteyen Amerika Birleşik Devletleri ile Garp Ocakları arasında da yedi adet Barış ve Dostluk antlaşması imzalanmıştır. Bir zamanlar Türk Gölü olan Akdeniz’deki Osmanlı egemenliğinin, 1795-1824 yılları arasında ABD ile imzalanan bu antlaşmalarla nasıl etkilendiği, antlaşmaların özgün metinlerinin ve tercümelerinin yer aldığı bu çalışmada ortaya konulmaktadır.