Sen ol, son ol, sonsuz ol! İlk aşkımsın! Sonran yok öncen kayıp. Olmadı değil, oldu başkaları ama senden sonra hepsi yok oldu. Sen, hatalarımın gösterdiği doğru, öncekilerin sürüklediği huzur yolusun. Gönlüme yağan sevda yağmurusun, her damlada şifa buluyor aşkım. Çocukluğumsun! Samimiyetim, anlamsız mutluluğum… Yağmur ile etrafa savrulan toprak kokusu, çayımın en tatlı yudumusun. Sen benim cevapsız sorularımın cevabı, her duamda dilediğim, her nefeste özlediğimsin. Fazlasına gerek yok, yeter ki senli olsun. Sen, aşk diye yazılıp eş diye okunansın. “Bu dünya bize yetmez” dediğim, cennet ortağımsın.