“İçlerini yakıyordu doğup büyüdükleri topraklardan ayrılmak.Hatıralarını, çocukluklarını, tüm geçmişlerini, geride bırakmak…Dünya gözüyle bir daha görememek…“Ah vre Yanya.”“Ah vre Selanik…”“Böyle mi olacaktı?”Ardından içlerine çöken, yüreklerini yakan, bir daha gitmeyen sessizlik…Bir yanık ses, Selanik türküsünü söylüyordu gözyaşları içinde……Gözyaşları sel olup akarken, yürekler dağlanırken, yepyeni kıpırtılar hissediyorlardı acılı yüreklerinde. Ege Denizi’nin mavi sularında ağır ağır yol alırken mübadil gemisi, olgun tohumlar gibi saçılacakları yeni ve özgür bir vatana kavuşma heyecanı sarıyordu benliklerini.Çocuklarının geleceğini kurtarmak…Yeni vatanda kök salıp, hayata tutunmak…Ay yıldızlı al bayrak altında özgürce yaşamak…”Osmanlı’nın Balkanlar’dan çekilişinin hüzünlü hikâyelerini kaleme aldığı kitaplarıyla öne çıkan Nevzat Kutlu, bu kez de 138 günlük şanlı Yanya savunmasını, öncesi-sonrası, geride bırakılan bir yurdun yitikliği ve kök salınacak yeni yurt toprağı için peşinen ödenecek bedeller ekseninde, yine yüreğe dokunan bir üslupla kaleme alıyor…Ah Vre Yanya, dalından kopan yaprağın, toprağa karıştığı yerde yeniden filizlenişinin öyküsü adeta…