Bulmaca filmler temelde birer “akıl-oyunu” olma özelliği taşırlar. Şizofren, hafızasını yitirmiş, güven vermeyen anlatıcılar ya da ölü karakterlerle aklımızı karıştırırken, klasik-olmayan eylemleri ve olayları, klasik-olmayan karakterlerin gözünden izleriz. Zamansal döngüler ve parçalanmış uzay-zaman gerçekliğini bir anlatı biçimi olarak kullanan bu filmler, farklı gerçeklik düzeyleri arasındaki sınırları bulanıklaştırır, anlatımlarında boşluklar, aldatma, labirent yapılar, güvenilmez anlatıcılar ve aleni tesadüfler kullanır.