Paranoid-melankolik şinasi’denkendi intiharının vakanüvisliğini yapan beşir fuad’a…fahişe mehpeyker’denfahişe fantezileri içinde kıvranan bihter’e…özgür-mutsuz çaresiz mihri müşfik’tenmelankolik tevfik fikret’e…kimliğini, kişiliğini ve kültürün temelini oluşturan dilini yitiren bihruz bey’dençankaya’da korkuyu bekleyen mustafa kemal’e… huzursuz mümtazlar’danbaba kompleksli hayri irdal’lara..değişmezliği simgeleyen nizam-ı âlemin daire-i adliyesinden insanın kendisi olamaması ve hiç-leşmesinin aynasıalâaddin’in dükkânına…Bunları yazmakla çıldırmaktan kurtulunur mu?