İsimleri, yaşları, bulundukları şehirler farklı olsa da yaşadıkları, hissettikleri ve söyleyemedikleri aynı…Görünmeyen prangalara, kalplerinde açılan yaralara rağmen hayata tutunma çabası.Bunca zamandır içinde haykırdıklarını artık dışa vurma vakti! Haykır hem de hiç haykırmadığın kadar daha çok haykır. Bırak son kez kanasın yaraların, izin ver hafiflesin yüreğin.Yaşamak! Özgürce, saygı ve sevgiyle paylaşabilmek yarınları taptaze umutlarla, senin de en doğal hakkın umutla yarınlara bakmak…Biliyorum çünkü senin de bir hikâyen var, tıpkı bu kitapta anlatılanlar gibi… .