Yıkılmış bir heykel gibi bembeyaz, kımıldamadan yatan Johnsy, gözlerini kapatarak, “Bitirir bitirmez bana haber ver,” dedi. “Çünkü son yaprağın düşüşünü görmek istiyorum. Beklemekten usandım. Düşünmekten usandım. Beni hayata bağlayan bütün bağları koparmak, tıpkı o zavallı yorgun yapraklardan biri gibi aşağılara doğru süzülmek, süzülmek istiyorum.”  .