Marcel Proust’un yirmili yaşlarda kaleme aldığı, kısa anlatılardan, şiirlerden oluşan yazarın opus magnum’unun habercisidir. “Anarşistlere ilişkin tartışma daha vahimdi. Ama Mme Fremer bir doğa yasasının kaçınılmazlığı karşısında boyun eğercesine, teslimiyetle, ‘Bütün bunların ne yararı var? Zenginler ve yoksullar daima var olacak’ dedi yavaşça. Ve en yoksulu en azından yüz bin frank ranta sahip olan bütün davetliler bu gerçekle yüz yüze gelince vicdan azaplarından kurtulup yürekten bir neşeyle son şampanya kadehlerini de devirdiler…” .