“İnsanın özünü sürdürmesiyle ilgili en yüce hümanist belirlemeler bile, insanın asıl onurunun tecrübesini edinemezler. Bu nedenle ‘Varlık ve Zaman’daki Düşünme, hümanizmin karşısındadır. Fakat bu karşıtlık, bu Düşünmenin, kendini insanca olanın karşısına koyduğu ve insanca olmayana evet dediği, gayri insaniliği savunduğu ve insan onurunu alçalttığı anlamına gelmez. Hümanizme karşı düşünülmektedir, çünkü hümanizm insanın humanitas’ını yeterince yüceltmemektedir.”